Georg Wilhelm Friedrich Hegel - urodzony 27 sierpnia 1770 roku w Stuttgarcie (Niemcy), zmarł 14 listopada 1831 roku w Berlinie. Niemiecki filozof, twórca nowoczesnego systemu idealistycznego. Autor triady (ogólne prawo cyklicznego rozwoju rzeczywistości, którego pierwszym etapem jest teza pozostająca w opozycji do antytezy, z których wyłania się synteza), na której bazuje duża część nauk społecznych.
Hegel zamierzał zbudować całkowity system nauki, pojmując go jako całościową, a więc jedyną możliwą formę przedstawiania prawdy w nauce.
„Prawda jest całością. Całością zaś jest tylko taka istota, która dzięki swemu rozwojowi dochodzi do swojego ostatecznego zakończenia”.
System filozofii Georga Hegla składać się miał z trzech części:
- Logika – nauka o idei w sobie i dla siebie w jej całkowitej abstrakcji, składająca się z logiki subiektywnej (zajmującej się teorią bytu i wiedzy) oraz logiki obiektywnej (zajmującej się teorią pojęć). Poznanie ducha w sobie, jego konieczności w dialektycznym rozwoju, zawiera logika; w niej znajdujemy zasadniczą strukturę systematyczną, którą odnajdziemy łatwo w następnych fazach;
- Filozofia przyrody – nauka o idei w jej innobycie (którą podzielił na mechanikę, fizykę i organikę). Obejmuje poznanie ducha w swej swoistości, ducha dla siebie.
- Filozofia ducha – nauka o idei, która powraca z innobytu do siebie. Synteza form poprzednich w sobie i dla siebie, zawiera pełną świadomość dokonanego przejścia. W obrębie każdej fazy rozróżnia się 3 rodzaje form duchowych. Są to: Duch subiektywny, Duch obiektywny i Duch absolutny.