Karol Olszewski - urodzony 29 stycznia 1846 r. w Broniszowie Tarnowskim, zmarł 24 marca 1915 r. w Krakowie. Polski fizyk i chemik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego (w latach 1891-1915). Wynalazca kaskadowej metody skraplania gazów.
Uczęszczał do szkół w Nowym Sączu i Tarnowie. W latach 1866-1871 studiował chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednocześnie pracując jako demonstrator, a później jako asystent w Katedrze Chemii UJ u prof. Czyrniańskiego. Po ukończeniu studiów w 1872 r. wyjechał na stypendium rządowe do Heidelbergu i pracował pod kierunkiem Roberta Bunsena i Gustava Kirchoffa, uzyskując tam doktorat z filozofii w 1872 r.
W 1883 r. wspólnie z profesorem fizyki Zygmuntem Wróblewskim rozpoczął badania nad skraplaniem tzw. gazów trwałych, otrzymując przy zastosowaniu aparatu L. Cailleteta ciekły tlen, azot i tlenek węgla w stanie statycznym. W 1884., pracując samodzielnie, dokonał skroplenia wodoru w stanie dynamicznym oraz wyznaczył jego parametry krytyczne. W 1890 r. skonstruował aparaturę do skraplania gazów pozwalającą na wylewnie skroplonego gazu i przez pewien czas osiągał najniższą na świecie temperaturę (-225°C).
Na prośbę Wilhelma Ramsaya skroplił i zestalił argon, a także dwukrotnie próbował skroplić hel. Skonstruował również jeden z pierwszych na świecie termometrów helowych. Sławę wybitnego kriogenika uzyskał dzięki badaniom nad skraplaniem i zestalaniem gazów oraz badaniem ich właściwości w niskich temperaturach. Konstruował aparaty do skraplania powietrza i wodoru nabywane przez wiele laboratoriów w Europie i USA. Zajmował się również analizą wód mineralnych, wód studziennych i rzecznych dla miasta Krakowa i okolic. Był chemikiem sądowym.
Był dwukrotnie nominowany do Nagrody Nobla. Po raz pierwszy w roku 1904, w dziedzinie fizyki i po raz drugi w 1913 roku w dziedzinie chemii. Nauka bez reszty wypełniała jego życie, niewiele miejsca zostawiając na życie prywatne. Nie założył rodziny. Swoje oszczędności przekazał pośmiertnie na rozwój badań naukowych w dziedzinie kriogeniki.