Maria Skłodowska-Curie - urodzona 7 listopada 1867 r. w Warszawie, zmarła 4 lipca 1934 r. w Passy (Francja). Polska chemiczka i fizyczka, laureatka dwukrotnej nagrody nobla.
Żona Pierre’a Curie, z którym miała dwie córki: Ève Curie i Irène Joliot-Curie.
W 1891 roku Maria Skłodowska zdecydowała się wyjechać z Królestwa Polskiego, aby studiować na Sorbonie w Paryżu. Kobiety nie mogły wówczas studiować na ziemiach polskich.
We Francji, polka znacznie rozwinęła swoją karierę naukową, stając się prekursorką całkiem nowej dziedziny chemicznej – radiochemii. Do jej największych i najbardziej przełomowych osiągnięć należą: rozwinięcie teorii promieniotwórczości, rozwinięcie torii technik rozdzielania promieniotwórczych izotopów, a przede wszystkim odkrycie nowych pierwiastków – radu i polonu. Ponadto, Maria Skłodowska była inicjatorką badań nad leczeniem raka z wykorzystaniem promieniotwórczości.
W 1903 roku wybitna Polka po raz pierwszy została laureatką Nagrody Nobla. Otrzymała ją wraz z mężem Pierre’em Curie i Henrim Becquerelem, za osiągnięcia z Fizyki (naukowcy wspólnie prowadzili badania nad zjawiskiem promieniotwórczości). Osiem lat później, w 1911 roku, Maria Curie została nagrodzona „Noblem” po raz drugi. Tym razem uhonorowano ją za przełomowe osiągnięcia w dziedzinie chemii – odkrycie pierwiastków polonu i radu. Jest jedną z czterech osób na świecie, które zostały nagrodzone Nagrodą Nobla kilkukrotnie oraz jedną z dwóch osób, nagrodzonych w różnych dyscyplinach naukowych. Wśród czwórki nagrodzonych, wciąż pozostaje jedyną kobietą, a także jedynym naukowcem nagrodzonym w dwóch odrębnych naukach przyrodniczych.