Arystoteles -urodzony 384 p.n.e., zmarł 322 p.n.e. Jeden z trzech najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji. Rozpoczął udokumentowane badania nad rozumowaniem dedukcyjnym oraz empirycznym.
Był twórcą odmiennego od platonizmu i równie spójnego systemu filozoficznego, który bardzo silnie wpłynął na filozofię i naukę europejską. Zapoczątkował nurt filozoficzny nazywany arystotelizmem, który miał wiele postaci w różnych epokach. Chrześcijańska odmiana arystotelizmu zwana tomizmem powstała w XIII wieku i jest do dziś uważana za oficjalną filozofię Kościoła katolickiego.
Założyciel szkoły filozoficznej w ogrodach Lykeionu – stąd wzięło się później słowo „liceum”.
Arystoteles dokonał trychotomicznego podziału nauk:
- teoretyczne – których celem jest formułowanie wiedzy dla niej samej (metafizyka, fizyka i matematyka)
- praktyczne – których celem jest formułowanie wiedzy dla osiągnięcia doskonałości moralnej (etyka, polityka)
- pojetyczne (gr. poiesis - wytwórcze, nauki o przyczynach sprawczych) – których celem jest formułowanie wiedzy, za pomocą której można wytwarzać określone przedmioty. W opinii Arystotelesa, nauki teoretyczne są najbardziej wartościowe, a tym samym najwyżej usytuowane w hierarchii, ze względu na fakt, że opisują wiedzę dla samej wiedzy. Wśród nauk teoretycznych, największą wartość reprezentuje metafizyka, która dąży do zaspokojenia tylko i wyłącznie ludzkiej potrzeby czystego poznania.